Bölüm 1
Usulca doğruldu yatağında.Kendini çok yorulmuş hissediyordu,bitkin ve hastaydı. Günleri sayılıydı.Hayat onu yıpratmış,sonrada ihtiyaç duyulmayan,yırtık bir çorap gibi bir kenara atmıştı.Hiç değilse o öyle hissediyordu.Yarın doğum günüydü Acısıyla,tatlısıyla geçmiş altmış iki yıl
Yatağından kalkmadan seslendi.Gerçi o adına seslenmek diyordu ama kendini zayıf hissettiğinden,olanca gücüyle bağırdığını bile fark edemiyordu..
''Zülallllll''
İçeri.Yüzünde kocaman bir gülümseme ile.Uzun sarı saçları.Yeşile çalan grimsi gözleriyle,yirmili yaşlarında,Uzunca boylu alımlı ve son derece güzel genç bir kız girdi.
''Geldim büyükbaba geldim''
Genç kız hemen askıda duran geceliği aldığı gibi büyük babasının giymesine yardımcı oldu.Koluna girdi.Yavaş ve küçük adımlarla dedesinin yatak odasından çıkıp.Önce lavobaya girmesine.Daha sonra da salona geçmesine yardımcı oldu.Tam iki yıldır her sabah aynı sahne tekrarlanıyordu ve genç kız her sabah hiç şikayet etmeden,en ufak bir ''Of dede'' bile demeden
bunu zevkle yapıyordu.
Salonda bir boy aynasının karşısına gelip durdular.Genç kız büyükbabasını,aynanın karşısında bırakıp,usulca dolaba doğru yürüdü.Dolabı açtı.Her sabah yaptığı gibi dolaptan usulca ve itinayla
kemanı aldı.Dedesinin yanına döndü.Kemanı kılıfından çıkarıp,dedesinin eline verdi
'' Buyur büyükbaba''
Yaşlı adam,kemanı eline aldı.Oldukça yavaş hareketlerle.Kemanın çeneliğini,boğaz kısmına yerleştirdi. Yayı eline aldı.Yayın arşe* sini kemanın tellerine vurarak burgulardan kemanın akordunu yaptı.Aynaya buruşmuş yüzüne baktı.Yorgun gözleri birden Işıl ışıl parlamaya başlamıştı
'' Senin için''dedi ve kemanın tellerine yayını vurup çalmaya başladı.Keman onun ellerinde ağlamaya başlamıştı.Artık o yaşlı adam gitmiş.Yerine yirmili yaşlarında genç zıpkın gibi bir genç adam gelmişti sanki.Keman onun ellerinde dile geliyor.İçindekini dışarı atıyordu.Keman coşuyor yaşlı adamın kolları ve parmakları coşuyor ve ortaya mükemmel bir dans çıkıyordu.
Genç kız hayranlıkla büyük babasını seyrediyordu.Her sabahın en güzel kısmıydı bu.Kaç insan vardı ki? Sabah sabah bu kadar güzel bir müzikle güne başlayabilen.Şanslı sayıyordu kendini.Büyük babasının keman çalmasını seyretmek en büyük zevki olmuştu.Oda büyük babasıyla birlikte coşuyor
huzura ve mutluluğa kanat açıyordu.
Az önce yataktan zorla kalkan geceliğini bile yardım alarak giyen yaşlı adam sanki o değildi.Şimdi ayakları üstünde duran,Dışarı çıkıp kilometrelerce koşturabilecek ve sevinç naraları atabilecek bir adam gelmişti onun yerine.
Yaşlı adam kemanıyla aynanın karşısında bir bütün olmuştu.yorulmak bilmeden çalıyor,çalıyordu.
O elleriyle kemanı ağlatıyor,Kemandan çıkan notalarda onun gözlerini ağlatıyordu.Belkide hayatta görülebilecek en güzel birlikteliği oluşturuyorlardı.
Yarım saat olmuştu çalmaya başlayalı.Yaşlı adamda bir gram bile yorgunluk görülmüyordu.bıraksalar ömrünün sonuna kadar durmadan çalabileceğini hissediyor,çaldıkça çalmak istiyordu.Son notaları çalıyordu artık ve son dokunuş zamanı gelmişti o son nota keşke hiç olmasaydı ve o hep kemanını çalabilseydi.
O son notada çalınmıştı.Usulca çeneliği boynundan çekti.Gözlerinde hem gözyaşı hemde tarif edilmez bir mutluluk vardı.Aynaya baktı ve
''Beğendin mi'' dedi
Genç kız koştu büyük babasının boynuna sarıldı oda büyük babası gibi göz yaşlarına hakim olamıyordu
''Beğendi büyük baba beğendi''
Yaşlı adam ve genç kız birbirleriyle sarılıp göz yaşlarını akıttılar.
''Hadi büyük baba kahvaltımızı yapalım''
''Tamam güzel torunum,tamam güzel kızım.Hadi kahvaltımızı yapalım''
Genç kız büyük babasından ayrıldı aynaya döndü
'' Bize müsade edermisin'' dedi
Kısa bir süre bekledi
''Sağolun üstünüzü örtebilirmiyim'' dedi
Yan koltukta duran siyah çarşafa uzandı ve itinayla aynayı örttü
Büyük babasının elinden kemanı aldı.Önce kılıfına sonra dolabına yerleştirdi ve sonra koluna girip onları hazır bekleyen mutfağa doğru yöneldiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder