Amerika Birleşik Devletlerin de yaşayan suç psikoloğu Philip Zimbardo 1969 yılında yaptığı bir deneyden yola çıkarak bir teori ortaya atmıştır. Bu teorinin adı '’KIRIK CAMLAR'’teorisidir.
Kırık camlar teorisi’ne göre, eğer bir binanın birkaç camı kırılır ve uzun bir zaman öyle kalırsa, daha sonra insanlar oranın terk edilmiş bir yer olduğunu düşünerek diğer camlarını da kırmaya başlayacaklardır. Ya da bir kaldırıma çöp poşeti konulursa, bir süre sonra etrafta bulunanlar da o çöp poşetinin olduğu yere çöplerini boşaltacaklardır.
Bu teori’nin sizin hayatınızda da önemli bir yeri vardır. Biri sizin canınızı kırdığında siz canınızın o kırık kısmını tamir etmez, onarmazsanız, bir zaman sonra hayatınıza giren insanlar kırılmış canınıza bakıp yeni kırıklar ekleyeceklerdir. Bunu yaparlarken sizin bu duruma alışık olduğunuzu ya da bu kırığa yeni bir kırık eklemenin abartılacak birşey olmadığını düşüneceklerdir.
Pek çoğumuz şöyle bir şey de yaşamışsınızdır. Düzenli olarak yaptığınız şey örneğin bakkaldan ekmek almak gibi, Bir süre sonra sizin sanki göreviniz imiş gibi algılanmaya başlayacak bir gün almadığınızda size neden almadığınızı yargılayarak söyleyeceklerdir.
Çöp örneğine dönersek; geçmişte kalması gereken fakat buna rağmen yıllardır içinizde taşıdığınız gereksiz nefretiniz, öfkeniz, kırgınlıklarınız, kapatılmamış hesaplarınız, korkularınız, kaygılarınız sizin çöpleriniz değil midir? işte bu çöpleri görenler, içinizdeki çöp noktasına yeni çöpler bırakmakta bir mahsur görmeyeceklerdir.
Kırık camlar teorisi’ni düşünün ve sizde ne kadar gerçekliği olduğunu sorgulayın. unutmayın ki, çevremizdekilerin bize karşı davranışlarını ve sınırlarını belirleyen onlar değil biziz. Biz onlara neyi ve nasıl hak ettiğimiz hissini verdiğimiz için onlarda bize öyle davranıyorlar.
Sevmeye kendinizden başlayın. Dünyanızın güzelleştiğini görmeye başlayacaksınız....
Yüksel ŞEKER
http://sekeradamca.blogspot.com.tr/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder